"و صدقت بكلمات ربها" ـ یعنى مریم كلمات پروردگار خود را كه به قول بعضى (3) همان وحى انبیا باشد، تصدیق كرد. بعضى (4) دیگر گفته‏اند: مراد از كلمات خداى تعالى در اینجا وعده و تهدید و امر و نهى خداست. ولى این وجه درست نیست، زیرا بنا بر این، دیگر احتیاج نبود نام كتب خدا را ببرد، چون كتب آسمانى همان وعده و وعید و امر و نهى است.

"و كتبه" ـ منظور از كتب خداى تعالى همان كتبى است كه شرایع خداى تعالى در آن است، شرایعى كه از آسمان نازل شده، مانند كتاب تورات و انجیل، و اصطلاح قرآن هم در كتب آسمانى همین است، و شاید منظور از تصدیق كلمات پروردگارش و تصدیق كتب خداى تعالى این باشد كه مریم (ع) صدیقه بوده، همچنان كه در آیه زیر فرموده: "ما المسیح بن مریم الا رسول قد خلت من قبله الرسل و امه صدیقة" (5) . "و كانت من القانتین" ـ یعنى مریم از زمره مردمى بود كه مطیع خدا و خاضع در برابر اویند، و دائما بر این حال هستند، و اگر مریم (ع) را با اینكه زن بود، فردى از قانتین خواند با اینكه كلمه مذكور جمع مذكر است، بدین جهت بود كه بیشتر قانتین مردان هستند.

مؤید اینكه قنوت به این معنا است. این است كه قنوت به همین معنا در آیه‏اى دیگر، در خصوص مریم (ع) آمده، آنجا كه ملائكه به حكایت قرآن كریم مریم را ندا داده مى‏گویند: "یا مریم اقنتى لربك و اسجدى و اركعى مع الراكعین" (6) .

ولى بعضى (7) از مفسرین احتمال داده‏اند مراد از قانتین خصوص قوم و قبیله خود مریم باشد، چون آن جناب از خاندان و از بیتى به وجود آمد كه عموما اهل صلاح و طاعت بودند. ولى این احتمال بعید است، اولا به خاطر وجهى كه قبلا ذكر كردیم، و ثانیا به خاطر اینكه آیه شریفه در مقام تعریض به دو تن از زنان رسول خدا (ص) است، و در چنین مقامى مناسب آن است كه منظور از قانتین عموم اهل طاعت و خضوع براى خدا باشد.